Urinarne infekcije kod dece su česte. Mogu se javiti kod dece svih uzrasta i zahvatiti različite delove urinarnog sistema. Češće su kod devojčica nego kod dečaka, a prema uzrasnoj grupi su najčešće kod dece do pete godine života.
Većina urinarnih infekcija je izazvana bakterijama koje čine normalnu floru creva (Ešerihija koli, Enterobakter, Klebsijela, Proteus). Kod devojčica blizina otvora uretre i creva olakšava put ovim bakterijama pa češće obolevaju od dečaka.
Urinarne infekcije su česte kod dece koja imaju neku anomaliju (npr. vezikoureteralni refluks koji dovodi do vraćanja urina iz mokraćne bešike ka bubrezima) ili disfunkciju u urinarnom sistemu (nepotpuno pražnjenje bešike). Opstipacija takođe može da bude faktor rizika za nastanak urinarne infekcije.
Simptomi urinarne infekcije kod dece – Kako prepoznati da dete ima urinarnu infekciju?
Na urinarnu infekciju kod beba i dece do 3 godine treba posumnjati kada dete ima: povišenu temperaturu, plačljivo je i razdražljivo (stiče se utisak kao da dete nešto boli), lošeg je opšteg stanja, odbija obrok, pospano je, bezvoljno, slabije napreduje u telesnoj težini (novorođenče i odojče). Isto tako povraćanje, proliv, promena mirisa i boje urina, ojed u pelenskoj regiji koji se ponavlja i dugo traje mogu ukazivati na urinarnu infekciju.
Kod infekcije mokraćne bešike (cistitis) temperatura retko prelazi 38,5⁰C, dok je kod infekcije bubrega (pijelonefritis) temperatura visoka (preko 39⁰C).
U uzrastu od 3 do 5 godina simptomi mogu podsećati na gastrointestinalne tegobe. Kod dece uzrasta 5 i više godina javljaju se: peckanje, bol pri mokrenju ili u predelu mokraćne bešike, učestali nagon za mokrenjem, umokravanje, promena boje i mirisa urina.
Kako se postavlja dijagnoza urinarne infekcije kod dece?
Urinarna infekcija kod dece dijagnostikuje se na osnovu analize urina sa sedimentom i urinokulture.
Urin predat za ove analize trebalo bi da bude iz istog uzorka.
U urinu moraju postojati elementi koji potvrđuju urinarnu infekciju: veći broj eritrocita (preko 5), leukocita (preko 10), dosta bakterija, ponekad nitriti. Urinokulturom treba da bude izolovano više od 100 000 bakterija u mililitru urina da bi potvrdili postojanje urinarne infekcije.
Ukoliko se u nalazu otkrije više vrsta bakterija, to obično ukazuje da je uzorak kontaminiran i analiza se mora ponoviti. Ponekad je potrebno uraditi i dodatne analize, krvnu sliku sa leukocitnom formulom i CRP.
Kako se pravilno uzima uzorak urina za analizu?
Kod dece koja nose pelene, uzorak se uzima kesicom koja se zalepi na kožu spoljašnjeg otvora uretre. Potrebno je prethodno oprati dete. Čim dete piški, uzorak treba odneti u laboratoriju. Kod starije dece uzorak se uzima u sterilnu bočicu, prvi jutarnji urin, srednji mlaz (pustiti da prvi mlaz urina oteče u wc šolju).
Lek za urinarnu infekciju kod dece – Kako se urinarne infekcije kod dece leče?
Terapija urinarnih infekcija je antibiotska. Kod sumnje na urinarnu infekciju, nakon kliničkog pregleda i datog uzorka na laboratorijsku analizu, može se do stizanja rezultata urinokulture primeniti antibiotik širokog spektra dejstva.
Nakon dobijanja rezultata urinokulture, antibiotska terapija se u zavisnosti od antibiograma može korigovati. Antibiotska terapija traje 10 dana. Ukoliko dete ima povišenu temperaturu daje se paracetamol ili ibuprofen za sniženje. Savetuje se i povećan unos tečnosti.
Nakon antibiotske terapije, posle minimum 3 dana od završetka, potrebno je iz istog uzorka uraditi kontrolnu analizu urina sa sedimentom i urinokulturu.
Posle dokazane i preležane urinarne infekcije, savetuje se da se uradi ultrazvučni pregled urotrakta. Ukoliko se ovim pregledom pokaže prisutvo nekih anomalija, potrebno je da dete pregleda dečji nefrolog ili urolog.
Prevencija urinarnih infekcija
Prevencija pojave urinarnih infekcija se sprovodi adekvatnim održavanjem higijene urogenitalne regije. Higijenu treba održavati blagim sredstvima čija pH vrednost odgovara pH vrednosti intimne regije. Na taj način se održava normalna flora u genitalnoj regiji koja sprečava bakterije da idu prema mokraćnoj bešici i bubrezima.
