Nedavno sprovedeno istraživanje američkih naučnika, pobija uobičajeno mišljenje da je za pranje ruku efikasnije koristiti toplu od hladne vode.
Da li kupujete isključivo antibakterijske sapune i obavezno koristite toplu vodu za pranje ruku, smatrajući da je to efikasniji način održavanja higijene ruku? Najnovija studija sprovedena na Univerzitetu Rutgers u Nju Brunsviku, utvrdila je da za dobro pranje ruku nije presudna temperatura vode, kao ni količina i vrsta sapuna koji upotrebljavamo.
Tokom istraživanja sprovedenog na ovom američkom univerzitetu, dvadesetoro učesnika je dobilo zadatak da opere ruke vodom različite temperature.
Najpre su prali ruke vodom čija je temperatura iznosila 15C, pa potom zagrejanom na 26C, i na kraju onom koja ima temepraturu 38C. Tokom eksperimenta,volonteri su koristili nekoliko vrsta sapuna i to u različitim količinama. Pre početka, svim učesnicima ruke su bile pokrivene istom bezazlenom vrstom bakterija, kako bi efekat pranja mogao što bolje da se prati i analizira. Rezultati su pokazali da nije bilo razlike između pranja hladnom i vrućom vodom, kao ni različitim vrstama i količinama sapuna. Bakterije na rukama su bile podjednako uklonjene, bez obzira na ova dva faktora.
Ali, ono što se pokazalo kao bitno je vreme utrošeno na pranje ruku, kao i temeljno trljanje svih delova šake, uključujući i prostor između prstiju. Važno je da pranje ruku traje najmanje 20 sekundi, kako bi imalo efekta, naglašavaju članovi tima sa Univerziteta Rutgers, a rukovodilac ovog projekta, profesor Donald Šafner, objašnjava širu važnost studije:
„Ovo istraživanje može imati veliki uticaj na budućnost hidroenergije, obzirom da korišćenje hladne vode za pranje ruku može da uštedi velike količine energenata, neophodnih za zagrevanje vode“.
ŠTA SE SVE ZAPRAVO NALAZI NA NAŠIM RUKAMA?
Fekalije mogu da se pronađu na više od četvrtine ukupne površine ruku, a u nekim slučajevima količina bakterija je ekvivalentna prljavoj toalet šolji, otkrili su prilikom istraživanja stručnjaci za higijenu sa Univerziteta Queen Mary i Škole za higijenu i tropske bolesti u Londonu. Prema poznatim podacima, svako od nas na svojim rukama, u proseku, ima najmanje 3000 različitih bakterija, koje potiču iz više od 100 različitih vrsta, pa se smatra da svako od nas ima svoj specifični “bakterijski otisak prsta“.
Na osnovu njega, može se identifikovati svaka osoba, baš kao i na osnovu jedinstvenog rasporeda šara na kažiprstu. Kada dodirnemo neki predmet, taj jedinstveni „bakterijski otisak“ sa naših ruku se prenosi na objekat, gde može da opstane duže od dve nedelje na sobnoj temperaturi.
Koliko je važno redovno pranje ruku svima je poznato, ali nakon ovih podataka, verovatno ćemo bar još jednom, dodatno, oprati ruke. Prema preporukama iz Organizacije Ujedinjenih Nacija, pranje ruku je najisplativija intervencija za prevenciju bolesti širom sveta. Prema procenama iz ove organizacije, godišnje može da se prevenira gubitak preko milon života, izazvanih dijarejom ili respiratornim infekcijama, izazvanih prljavim rukama kao prenosiocima uzročnika ovih bolesti.
Ignac Zemelvajs, pionir antiseptičkih procedura
Čovek koji je zaslužan za to što mi danas imamo svest o održavanj higijene ruku, je mađarski lekar Ignac Zemelvajs, jer je on još davne 1847. godine otkrio značaj pranja ruku u sprečavanju kontaminacije. Ostao je upamćen kao pionir antiseptičnih procedura, „spasilac majki“ jer je otkrio da se u akušerskim klinikama sindrom „porodiljske groznice“ može drastično smanjiti dezinfekcijom ruku.
Nakon pravila o pranju ruku, koje je doktor Zemelvajs uveo u praksu, počela je da opada stopa smrtnosti porodilja. Naravno, kao i svi misleći vizionari, koji su svojim otkrićima pomerali granice naučnih dostignuća, tako je i ovaj lekar doživljavao neprijatnosti i omalovažavanja kolega, kada je prvi put izneo svoje mišljenje o važnosti pranja ruku.
Ugledni lekari tadašnjeg vremena bili su uvređeni zbog ovakvog zahteva svog kolege, tvrdeći da njegove tvrdnje nisu dokazane i naučno utemeljene. Bitku sa stručnom javnosti je dobio, ali tek godinu dana nakon svoje smrti – kada su otkrića Luja Pastera potvrdila teoriju o klicama.
