Kile se isključivo leče hiruškim putem. Nikakvi lekovi ili pomagala ne mogu dovesti do izlečenja. Nošenje pojaseva može prouzrokovati komplikacije kao što su: srastanja i zapaljenja a nekada i do uklještenja kila. Komplikacije mogu da budu jako opasne pa čak i da ugroze život pacijenta.
Kile, hernije ili bruh, kako ih narod još zove, su oboljenja koja su veoma česta u populaciji. Zastupljenost varira u zavisnosti od pola, rase i podneblja, ali se smatra da prosečno oko 20 do 25% ljudi ima ovo oboljenje. Zbog oblika karlice kilu češće imaju muškarci nego žene.
Šta su kile?
Kile prednjeg trbušnog zida su oboljenja kod kojih dolazi do prodora trbušne maramice i trbušnih organa iz trbuha pod kožu, kroz urođeno ili stečeno oslabljena mesta na trbušnom zidu. Slaba mesta trbušnog zida su ingvinalni(preponski) region obostrano, umbilikalni ili predeo pupka, predeo bele ili srednje linije trbuhai Spigelov polulučni predeo.
Podela kila.
Kile mogu biti spoljašnje(na trbušnom zidu) i unutrašnje, koje nastaju u trbušnoj duplji. Primer unutrašnje kile je želudačna kila (hijatus hernija)kod koje dolazi do prodora dela ili celog želudca iz trbušne u grudnu duplju kroz proširen otvor na dijafragmi.
Kile mogu biti urođene i stečene.Urođene kile se dijagnostikuju kod dece već neposredno po rođenju ili u ranom detinjstvu. Manifestuju se otokom u preponi ili na pupku pri plaču i naprezanju deteta.
Incizione kilena prednjem trbušnom zidu nastaju na mestima reza od prethodnih operacija.
Prema regionuu kome se javljaju mogu se podeliti na: ingvinalne, femoralne, umbilikalne, kile bele linije ili epigastrične kile, Spigelove kile. Recidivne kilesu one koje nastaju na mestu na kome je kila već operisana.
Klinička slika.
Simptomi koje pacijent koji ima kilu oseća, nisu uvek jasni. Najčešće postoje potkožni otok i bol, kao i neprijatnost. Pri naporu se otok povećava a po prestanku napora ili u ležećem položaju otok splasne. Kada se kilna kesa i sadržaj, nalaze između mišića trbušnog zida otok može i da izostane. Pacijent oseća bol i neprijatnost u određenom regionu a spoljašnjih menifestacija nema.
Ukoliko se u kilnoj kesi nalazi neki organ onda kila može davati simptome koji potiču od poremećene funkcije tog organa. Tako na primer, ukoliko je sadržaj kilne kese rog mokraćne bešike, kila će davati simptome oboljenja bešike. Može se javiti otežano mokrenje, peckanje pri mokrenju i sl. Pacijenti ove simptome uglavnom pripisuju bolestima prostate.
Ukoliko je sadržaj kilne kese slepo crevo, pacijenti mogu imati simptome upale slepog creva. Kada su tanka creva sadržaj kilne kese, kila može davati simptome ileusa tj. spleta creva.
Pacijenti se javljaju sa jakim bolom u trbuhu a hirurg tek detaljnim pregledom ustanovi da se radi o ukllještenoj kili.
Neki pacijenti imaju kilu godinama. Nose pojaseve i zadovoljni su jer nemaju komplikacije. Međutim, to nije dobro jer se nikada ne zna kada će komplikacija da nastane. Najčešće komplikacije su: uklještenje, zapaljenje, stvaranje sraslina i ruptura kile. Komplikacije su potencijalno jako opasne.
Operacije kila.
One se mogu svesti na klasične i laparoskopske. Kod klasičnih postoji jedan rez a kod laparoskopskih tri manja. Laparoskopske se rade u opštoj anesteziji dok se klasične operacije mogu raditi i u lokalnoj ili regionalnoj anesteziji. Rad u ovim vrstama anestezije je velika prednost jer se izbegavaju opasnosti opšte anestezije, što je od posebnog značaja za pacijente u poznijim godinama, kao i za one sa kardiovaskularnim i respiratornim oboljenjima. Posle operacije pacijent istog dana ili sutradan ide kući. To je takozvana jednodnevna hirurgija kila.Pri klasičnim i laparoskopskim operacijama se ugrađuju mrežice. To su protetski materijali koji nam pomažu da pacijent postoperativno praktično nema bolove ili su oni jako slabog intenziteta i da se kile posle operacije ne „vraćaju“.
napisao: Načelnik Centra za hirurgiju kila Mr sci. med. dr A. Đoković
hirurg (064) 1195-934, www.kilacentar.com
