Metformin: Pouzdani saveznik u borbi protiv predijabetesa i dijabetesa

Sadržaj teksta

Metformin je derivat bigvanida. Sintetizovan je 1920. godine, kada je potvrđeno i njegovo dejstvo na nivo glukoze u krvi. U upotrebi je od 1957. godine, nakon objavljenih rezultata kliničkih ispitivanja koja potvrđuju njegov terapijski efekat.

Kako metformin ostvaruje svoje dejstvo?

Metformin pomaže u obnavljanju odgovora tela na insulin. Tačnije pojačava dejstvo insulina (ne njegovo lučenje), stoga se stručno naziva i „senzibilizator insulina“.

Smanjuje količinu šećera koju proizvodi jetra i koju creva apsorbuju iz hrane. Potiskuje endogenu proizvodnju glukoze u jetri, uglavnom smanjujući glukoneogenezu (sinteza šećera), dok ima slab efekat na glikogenolizu (razgradnja glikogena do proste glukoze). Štaviše, metformin aktivira enzim adenozin monofosfat kinazu (AMPK) što dovodi do inhibicije ključnih enzima uključenih u glukoneogenezu i sintezu glikogena u jetri, dok istovremeno stimuliše signalizaciju insulina i periferno neoksidativno odlaganje glukoze u skeletne mišiće (ovo se smatra jedinstvenim antidijabetičkim efektom).

Metformin pored svog antiglikemijskog efekta pomaže i u smanjenjenju telesne mase, reguliše lipidni profil, utiče na povećanu fibrinolizu (proces suprotan koagulaciji) i poboljšava funkciju endotela, čime može da značajno utiče na smanjenje procesa ateroskleroze.

Metformin se koristi i u regulaciji predijabetesa. Terapija metforminom uz higijensko-dijetetski režim sa promenama u ishrani i redovnom fizičkom aktivnošću (onoliko koliko je moguće) značajno su poboljšali izglede u sprečavanju razvoja dijabetesa kod osoba koje su pod visokim rizikom da se kod njih ispolji dijabetes.

Metformin je zvanično odobren za upotrebu u cilju smanjenja rizika za pojavu ili odlaganje ispoljavanja tip 2 dijabetes melitusa kod odraslih, pacijenata sa povišenom telesnom masom ili predijabetesom kod kojih postoji povećani rizik za razvoj tip 2 dijabetes melitusa i stanja koja mu prethode, uprkos preporučenoj izmeni životnog stila u periodu od 3 do 6 meseci.

Terapija metforminom u ovoj grupi pacijenata mora da bude zasnovana na proceni rizika koja obuhvata odgovarajuće mere glikemijske kontrole uključujući i dokaze o povećanom kardiovaskularnom riziku.

Metformin je lek izbora za lečenje dijabetes tipa 2 kod odraslih, posebno kod gojaznih pacijenata kod kojih dijetetski režim i vežba ne daju adekvatnu kontrolu glikemije. Pokazalo se da metformin smanjuje smrtnost i komplikacije dijabetesa za čak 30% redovnom terapijom.

Metformin može da se koristi kao monoterapija ili u kombinaciji sa drugim oralnim antidijabeticima ili sa insulinom.

Gastrointestinalna intolerancija je jedna od najčešćih pojava – problemi sa varenjem, mučnina, povraćanje, proliv, bol u stomaku i gubitak apetita, promene čula ukusa. Ova neželjena dejstva se najčešće dešavaju na početku terapije, i vremenom prestaju.10, 11

Potrebno je informisati pacijente i/ili osobe koje neguju pacijente o rizicima od laktatne acidoze. Laktatna acidoza se karakteriše acidoznom dispnejom, abdominalnim bolom, mišićnim grčevima, astenijom i hipotermijom, koji su praćeni komom.

U slučaju pojave sumnjivih simptoma, pacijent treba da prekine uzimanje metformina i potraži hitnu medicinsku pomoć.

Dijagnostički laboratorijski nalazi su: snižen pH krvi (< 7,35), povećane vrednosti laktata u plazmi (> 5 mmol/L) i povećan anjonski „gap” i odnos vrednosti laktata i piruvata.

Mere opreza – upotreba metformina pre preimene kontrasnih sredstava

Terapija metforminom, uz saglasnost lekara, prekida se neposredno pre pregleda koji podrazumevaju ubrizgavanje kontrastnih sredstava koja sadrže jod (kao što su rendgensko snimanje ili snimanje skenerom), kao i pre i nakon velikih operativnih zahvata.

Interakcije metformina sa drugim lekovima

Neophodno je češće kontrolisati koncentraciju glukoze u krvi tokom hronične istovremene primene metformina i sledećih lekova:

  • diuretici;
  • lekovi koji se koriste u terapiji bola i zapaljenskih procesa (NSAIL i COX-2 inhibitori kao što su ibuprofen i celekoksib);
  • lekovi u terapiji hipertenzije kao što su ACE inhibitori i antagonisti receptora angiotenzina II;
  • beta-2 agonisti kao što su salbutamol ili terbutalin (koji se koriste u lečenju astme);
  • kortikosteroidi;
  • ostali antidijabetici.

Metformin u trudnoća i periodu dojenja?

Metformin se izlučuje u mleko dojilja. Nisu primećena neželjena dejstva kod novorođenčadi/odojčadi koja doje. Ipak, usled ograničenih podataka, dojenje nije preporučeno tokom terapije metforminom. Odluku o prekidu dojenja treba doneti uzimajući u obzir važnost dojenja i potencijalna neželjena dejstva na dete

Način primene metformina

Metformin se uzima za vreme ili posle obroka (oblik metformina sa brzim oslobađanjem). Tako se izbegavaju neželjena dejstva koja utiču na gastrointestinalni trakt. Tablete se ne smeju mrviti ili žvakati!

Farmaceutski oblici sa produženim oslobađanjem

Kao i tabletiran oblik metformina sa brzim oslobađanjem, i tablete sa produženim dejstvom koriste se za lečenje predijabetesa i insulin nezavisnog dijabetesa (tip 2).

Ovaj oblik leka je naročito efikasan kod osoba mlađih od 45 godina, gojaznih, sa visokom koncentracijom šećera u krvi nakon obroka, kao i kod žena koje u svojoj istoriji bolesti imaju dijabetes tokom trudnoće.

Doziranje je jednom dnevno, sa večerom.

Posle 2 nedelje lekar može na osnovu koncentracije šećera u krvi da prilagodi dozu (u nekim slučajevima i dva puta dnevno, uvek uz obrok).

Terapijom metforminom sa produženim oslobađanjem postiže se ravnomerno i produženo oslobađanje leka nakon oralnog unošenja, te se zbog toga lek može dozirati jednom dnevno (uglavom) a da se pri tome postigne zadovoljavajući terapijski efekat.

Istovremeno, primenom metformina produženog oslobađanja smanjuju se gastrointestinalna neželjena dejstava za više od 50%, a pojava dijareje za čak 75%.

Zaključak

Metformin je oralni antidijabetički lek u klasi bigvanida za lečenje predijabetesa i dijabetes melitusa tipa 2, posebno kod gojaznih osoba.

Savremenom tehnologijom i proizvodnjom metformina produženog oslobađanja postiže se bolji terapijski efekat, jednostavnije doziranje, uz značajno povećanu podnošljivost i smanjen nivo neželjenih događaja.

NAJNOVIJI TEKSTOVI
slika1-1024x2048
INSTA-2-696x696
02-predijabetes-1-696x696